Üşüyorum, kışın Bodrum nasıl olur acaba ?

Üşüyorum. Üşümekten yüzüme felç inecek diye korkuyorum sabahları işe gelirken. Üşümekten alenen nefret ediyorum. Ve gerçekten abartmıyorum, anında bir mutsuzluk, anında bir huzursuzluk . Senelerdir bu böyleydi, sanırım yaş aldıkça insan daha çok üşümeye başlıyor ve artan huysuzluk katsayısıyla beraber daha da etkilenir ve çevresindekileri de daha etkiler hale geliyor, huysuzum kabul 🙈

Saat değişikliği ülkemizde uygulanmadı bu sene, Ege'nin "niye gece okula gidiyorum anne?" sorusuna doğru düzgün bir cevap bile veremedim zira cevabım da bulunmamakta. Son bir kaç aydır resmen evden kör karanlıkta çıkıp, kör karanlıkta geri geliyoruz. Bu bir de her gün en iyi ihtimal minimum 1 saat git, 1,5 saat gel bir yolculukla birleşince depresyona oldukça çekici bir davetiye haline geliyor.  Ama.... bu 1,5 saatlik yolculuğun sonunda biliyorum ki; sıcacık evime gireceğim.
Bodruma yerleşmek fikrini eşimle her konuştuğumuzda - hatta bir kere oturup swot analizi bile yapmıştık - :) Endişe listemin başında "üşümenin" yani Bodrum'daki ısınma probleminin olduğunu fark etmek çok da şaşırtıcı değil beni tanıyanlar için. Bodrum'da doğalgaz yok, bir çok ev yazlık olarak yapılmış, çoğunda ısıtma sistemi bulunmamakta. Klima veya elektrikli peteklerle ısıtılan bir evde de yaşayamam, hadi diyelim yaşamaya basladım, evdekiler benle yaşamak istemez ben o durumdayken : ))  Üşüyecegim diye gidip elimi yıkamam yahu ben o evin banyosunda kendimi tanıyorum :)

Eeee şimdi hayatını oralara taşımışsın, gidip de bahçesiz, müstakil olmayan bir evde oturacak halin de yok, gidiş amaçlarından biri sonuçta işten geldiğinde bahçende oturup bir kadeh şarabını yudumluyor olmak. Ama o müstakil ev nasıl ısınacak arkadaş bi-le-mi-yo-rummm...

Seneler seneler önce üniversite dönemlerimde İzmir'in Bodrum'a yakınlığının avantajını kullanarak oldukça sık ziyaret ederdim, bir kış gittigimde klimalı odadan dığarı adımımı sadece kahvaltı sonrası yürüyüşlerde attığımı ve onda da sahilde sadece köpeklerin oldugunu hatırlıyorum. Köpekler de endişe listemin 2. sırasında şu anda. Yanlış anlaşılmasın hayvanları çok seviyorum ve gerçekten onları sevmeyenin insan sevemeyeceği fikrine kesinlikle katılıyorum ama korkuyorum arkadaş, ohh be buradan itiraf ettim rahatladım. Çocukluğumda yine biri Bodrum'da gerçekleşmiş iki büyük travmam var köpeklerle alakalı. Ortakent'ti sanırım, kocaman kocaman köpekler kovalamıştı sahil boyunca, günlerce kendime gelememiştim. O dönemlerde kışın Bodrum'da bir çok yerde insandan çok köpek olurdu sokaklarda, şimdi nasıldır bilmiyorum.

Gelgelelim listemin Top 3, son endişesine; bir kış günü, Cuma olmuş, iş bitmiş, saat 19:00 gelmiş zar zor, "heyooo TGIF!" çığlıkları arasında eşinle dostunla gidip bir yerlerde eğlenmek istiyorsun, o zaman ne yapacaksın? Var mıdır açık mekanlar bir kaç meyhaneden başka yoksa hafta sonu için İzmir'e mi gidiliyor hala 15 sene önceki hali gibi?

Kocam diyor ki "İstanbul'daki mantığımı Bodrum'a taşırsam" olmazmış o iş, hayat tarzımı değiştirmem gerekiyormuş, bir de bu cümleyi o kadar doğal, o kadar rahat söylüyor ki sanki "al sevgilim senin için çikolata aldım, ye" diyor (!)

Kolaydı, hele benim için, iş değiştirince bile adaptasyon süresi en az 6 ayı geçen birinden bahsediyorum burada, ev değiştirince oturup ağlayan, Ege doğduğunda bile lohusalık depresyonunu dibine kadar yaşamış bir insan için hayat tarzını değiştirmek, en basitinden supermarketlerden alışveriş yapmak yerine pazara çıkmaya başlamak (bu cümle de kocama ait),  bunlar radikal adımlar, hem pazarda bulunur mu ki badem unu, falan ?? 👀

Bütün bu endişe listemi yerinde yaşayabilmek için bilet aldık, Ocak ayı başında kışın göbeğinde uçuyoruz Bodrum'a.
Olay yerinden de bildirme imkanı bulacağım kısa süre içerisinde. Bakalım kışın Bodrum nasıl ?




O zamana kadar sıcak kalın, üşütmeyin ;) zira lapa lapa kar yağmakta şu anda İstanbul'a 

P.S. Helvetica yazı karakteriyle yazdım, içim biraz ısındı sanki birden, burası da anlayabilenlere




Müge

Yorumlar

  1. Selam ;) Hayallerin kamera arkası gibi olmuş, çok hoş ve samimi ;)
    Çok anlamamakla birlikte, sanki karşımda bir oğlak kadını varmış gibi hissettim ;)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok teşekkürler ;) çok sevdim "kamera arkası" yorumunuzu. Akrep kare akrebim bu arada :)

      Sil
  2. Merakla okuyacagim maceralarinizi 😊

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. çok tesekkurler, evet biz de biraz heyecanlıyız isin gercegi ;)

      Sil
  3. Açıkçası üşümek ve köpekler ortak dertlerimiz:) Köpek korkusu nasıl yenilir konusunda bütün tavsiyelere ben de açığım :)

    YanıtlaSil
    Yanıtlar
    1. Köpekleri çok seviyorum ancak korkmamayı öğrenmemiz lazım, üşümekse son yazımda ayrıntılı olarak bahsettim, onu da aşacağız hayalimize ulaşmak için :) sevgiler...
      http://hedefbodrum.blogspot.com.tr/2017/01/ocakta-ask-baskadr.html

      Sil
  4. Bodrumun köpekleri güzeldir :) çok itilip kakılmadığı için genelde sakinlerdir. Sizin de sakin olmanız halinde hiçbir sorun olmuyor. Bende de vardı o korku. Kızım olduktan sonra onunla kaçamayacağım için kabulledim durumu. Hatta şimdi birlikte gidip okşuyoruz bile o iri köpekleri.

    YanıtlaSil

Yorum Gönder

Yorumunuzu heyecanla bekliyoruz :)