Neden Bodrum ?

Neden Bodrum diye soranlar elbette çok. Ege'de başka bir yer örneğin İzmir niye değil diye devam eden cümleler... Neden Bodrum sorusunun ilk cevabı bizim için Bodrum'a aşık olmamız. Her ne kadar gün geçtikçe bozulsa da bizim için Bodrum bir tutku.

Küçükbük, Bodrum

Neden Bodrum sorusunun bir cevabı da doğaya olan bağlılığımız. 39 yıldır İstanbul' da yaşayan biri olarak ne kadar yaşaması güç bir şehir haline geldiğini çok rahat gözlemleyebiliyorum. Öncelikle İstanbul'daki deniz artık seyirlik bir deniz. Bu kadar deniz ile iç içe olan şehirde denize girecek bir yer kalmadı. Nüfus ve araçların yarattığı hava kirliliği, oluşan nem, sera etkisiyle nefes almanızı engelliyor. Açık havada Boğaziçi köprüsünden geçerken görebileceğiniz şehrin üzerine oturmuş olan pus tam anlamıyla çevre kirliliği. Bunu her gün solumak mutsuz olmak için yeterli. Bodrum'a bakıyorsun merkez harici yazın boğucu sıcak olan yeri yok, yarımadanın kuzeye bakan koyları tüm sezon rüzgar alıyor. Yazın klima kullanmaya gerek kalmayan koylar var. Hava o kadar temiz ki zinde uyanıyorsunuz. Tam rakılık. Bodrum'un her koyu size denizin en güzelini sunuyor. Doğa ile iç içe olabileceğiniz o kadar çok imkan var ki. Arabaya binip saatlerce bir yerlere gitmenize gerek yok. 

İstanbul'un trafiğine değinmeden edemeyeceğim. Müge ve ben anadolu yakasında oturup avrupa yakasında çalışmak durumunda kalan şanssız kesimdeniz. Sabah 1 saat akşam 2 saat olmak üzere günde 3 saatim sadece işe gidip gelirken geçiyor. Uyuduğum uykuyu çıkartırsak ayda 4,5 günüm yolda geçiyor. Müge'nin durumu da benzer. Bu durum yanında stresi de beraber getiriyor. Araç kullanmayayım toplu taşıma ile gidip geleyim derseniz durum aşağıdaki gibi. Her gün bu kadar insan ile temas halinde olmak can sıkıcı.

Marmaray

Hedefimize ulaşırsak parayla geri alamayacağımız kaybolan zamanımız bizim yanımıza kalacak. Örneğin İstanbul'da sadece hafta sonları yaptığımız aile aktivitelerini trafikten kazanacağımız zamanda her gün bile yapabileceğiz. 

İstanbul'da yanan bir diğer durum da ranta dönüşen kentsel dönüşüm saçmalığıyla her an her yerden bir beton mikseri ve hafriyat kamyonu çıkması. Son 7-8  yıldır her yer gürültü, toz ve çamur. 4 katlı binalar yıkılıp yerine 20 katlıları yapılıyor. Bazı mahallelerde gök yüzünü görmek bile güç, güneş dersen bir iki saat pencerenize vuruyorsa şanslısınız. Bu grilik yeşil alanları istila etmiş durumda. 

Ne kadar hoş değil mi ?

Bizim kuşak İstanbul'da çocuk olmak için son şanslı nesildi. 80' lerde mahallede futbol maçı yapabiliyor, misket oynayabiliyor, arkadaşlarımızla vakit geçirebiliyorduk, şu an güvenlikli bir site içinde değilseniz oğlunuzu yada kızınızı 6-7 yaşlarında mahallenizde sabahtan akşama bırakabilir misiniz? İstanbul kötü yönetilen bir metropol, güvenlik son iki yıldır had safhada. Her milletten insan denetimsiz kendi kafasına göre hayatını sürdürüyor. 

Eski İstanbul sadece fotoğraflarda kaldı.

İstanbul'da taze ve doğal gıdaya ulaşmak biraz zor, başardığınızda da pahalı. İstanbul marketlerindeki sebzeler meyveler gün geçtikçe lezzetini kaybediyor. Hepsi tornadan çıkmış gibi görüntü mükemmel ancak lezzet yok. Bodrum'da yaşayanlar bu konuda çok şanslı. Eski bir yazımda Bodrum cuma pazarından bahsetmiştim. Her şeyin en tazesi ve en doğalı burada. Ve İstanbul'da aynı lezzet için vereceğiniz paranın çok altında. Sağlıklı beslenmekse Bodrum'da işimiz kolay olacak; ismini bile bilmediğimiz çeşitte Ege otları, taze lezzetli sebzeler, doğal yumurta. Aslında ne kadar masum ancak metropolde yaşayanlar için bir o kadar uzak istekler.

Bunları yaklaşık 8 yıldır sorguluyoruz, hedefi Bodrum olarak belirlemek bir anda olmuyor. Bu süreçte bir sürü taşınma hikayesi, bir o kadar da geri dönüş hikayesine tanık oldum. Bu zor kararı vermek bile başarmak kadar mutluluk verdi bize. Başarabilirsek nasıl olur; ki hayal etmesi bile mükemmel :) 

Neden Bodrum diye soranlara artık keşkeleri bırakıp, karar vermeleri gerektiğini hatırlatıyorum, şimdi harekete geçme zamanı.

Friedrich Nietzche' nin pek karamsar ancak bakış açısına göre doğru bir sözü ile yazımı noktalıyorum;

"Umut işkenceyi uzatır"